Σε ένα παιχνίδι όπου τα σημάδια της σωματικής και πνευματικής κούρασης από το ταξίδι(και το παιχνίδι) στην Λιθουανία ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής ο ΑΡΗΣ χωρίς να εντυπωσιάσει αλλά και χωρίς να αγχωθεί πήρε τη νίκη. Το Λαύριο αν και παρουσιάστηκε ιδιαίτερα μαχητικό κυρίως στο πρώτο ημίχρονο μόλις η ομάδα μας βρήκε τις λύσεις στη επίθεση ουσιαστικά πήρε και τη νίκη.

Από το ξεκίνημα ήταν φανερό ότι εκτός από την έλλειψη ενέργειας υπήρχε και έλλειψη συγκέντρωσης. Ο δρόμος προς το αντίπαλο καλάθι ήταν δύσβατος και η άμυνα ήταν αυτή που για ακόμη μια φορά κράτησε τις ισορροπίες στο παιχνίδι μας. Το αξιόμαχο Λαύριο άντεξε μόλις για ένα ημίχρονο μιας και στη συνέχεια υπερίσχυσε η ποιότητα και ο πλουραλισμός στην επίθεση(σκόραραν και οι 12 παίκτες!) της ομάδος μας. Η νίκη ήρθε εύκολα σε ένα παιχνίδι όπου πήραμε αυτό που θέλαμε χωρίς να αγχωθούμε αλλά και χωρίς να χρειαστεί να εντυπωσιάσουμε. Από αυτό το μέτριο παιχνίδι πέρα από τη νίκη μπορούμε να κρατήσουμε τα εξής:

-- Την εξαιρετική παρουσία του Γουάιτ που σε αντίθεση με τους υπόλοιπους έβγαλε μπόλικη ενέργεια στο παρκέ και είχε στο παιχνίδι του ουσία και θέαμα.

-- Τις ωραίες φάσεις που μας πρόσφεραν οι Χάγκνις(σε συνεργασία με τον Γουότερς), ο Γουάιτ και ο Μούρτος!

-- Την "επιστροφή" του Μιχάλη Πελεκάνου που ίσως για πρώτη φορά φέτος είχε μια ολοκληρωμένη καλή εμφάνιση προσφέροντας αυτά που περιμένουμε να δούμε φέτος από την στιγμή που ανακοινώθηκε η επιστροφή του στον ΑΡΗ.

-- Το "οικογενειακό καυγαδάκι" (όπως φάνηκε τουλάχιστον από ψηλά από την κερκίδα) ανάμεσα στον Τσούπκοβιτς και τον προπονητή του, που τον χρησιμοποίησε 2 ολόκληρα λεπτά και 34 δευτερόλεπτα επιπλέον σε μια ακόμη απόδειξη της εμπιστοσύνης που χαίρει ο συγκεκριμένος αθλητής αλλά και της προσφοράς του στην ομάδα μας.

-- Την μειωμένη σχετικά προσέλευση του κόσμου στην "φιέστα" που ακολούθησε την αναγώριση της επιτυχίας(σύμφωνα με τους αρμόδιους) στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα μιας και το να χάσουμε την 4άδα μοιάζει κάτι το απίθανο.

-- Το ζεστό χειροκρότημα προς τον Νίκο Μπάρλο!

-- Τον αγώνα με τα αμαξίδια από ανθρώπους με πολύ περισσότερη ψυχική δύναμη από ότι έχουμε οι υπόλοιποι.

ΥΓ. Αποθεώθηκε ο Νίκος Μπάρλος όπως αποθεώθηκε πριν λίγο καιρό και ο Χρήστος Ταπούτος. Ελληνόπουλα αγαπητά στον κόσμο, που σέβονται τον ΑΡΗ και με το παραπάνω και αγωνιστικά όπως φαίνεται από την παρουσία τους μπορούν να προσφέρουν ακόμη. Είναι να μην αναρωτιέσαι γιατί δεν προτιμήθηκαν αντί του Τσούπκοβιτς των 2'34'' ?

ΥΓ2.  Σύμφωνα με τον  κ.Πρίφτη το θέμα FIBA ή Euroleague και η συγκεκριμένη απόφαση αφορά αποκλειστικά την διοίκηση! Πάλι καλά θα συμπληρώσω εγώ μιας και στον σύλλογο ΑΡΗ ανεξάρτητα από το άθλημα έχουμε την κακή συνήθεια να δίνουμε τα "κλειδιά" του συλλόγου από εδώ και από εκεί με τεράστια ευκολία...